39

همچون امید در لحظه ی شکست
ناپدید خواهی شد
و بر تردیدهای بی شمارم نقطه ی پــایــان خواهی گذاشت!

38

مُخَش دائم سوت میکشید،سوتِ پاسبانِ خسته یِ سر چهار راه را.

37

زمان میگذرد و من ایستاده ام،برایِ بدرقه ایشان!

12 / 1 /2012

36

اینجا،
بالاخره کسی پیدا می شود
که سکوتت را
نگاه های ناگهانی به افقت را
تردیدت را
بفهمد
که پرهایت را برای پرواز آماده کند
و مهم نباشد برایش بودن
که ناگهان با نگاهی ،

علامت سوالی بر همه این ها بگذارد !

35

تردّت ماشین ها جلوی مدرسه ما وحشتناک بود ، بعد از کشته شدن دو تا از بچه ها بالاخره روی خیابان پل هوایی زدند ، دو ماه بعد یکی از بچه های سابق مدرسه مان را از همان پل حلق آویز کردند .

34

روی شیشه ماشین نوشته بود : "هذا من فضل ربی "
مرد از شیشه جلو بیرون افتاده بود

کاپوت خیسِ خون بود

روی شیشه ماشین نوشته بود : "هذا من فضل ربی "

33

گوش های بیرون مانده زن
فکر های بی پروا
سلام ها ، خداحافظی ها ، دست ها
لرزش وقیح تفاله چای ته لیوان
ایست ناگهانی مرد در حال گذر
بلندی شکننده فریاد از ته جان
قاپ های قد و نیم قد ناموزون
شرم خفیف آن دو نفر
آرامش ماهی مریض تهِ تنگ
نمی گذارند تا،
به حال خودم باشم